| ||||||||||
|
| ||||||||||
EN ÇOK OKUNANLAR |
ÖLÜSÜ DE PARA DİRİSİ DE
10 Mart 2021, 09:00 Hani derler ya ‘’ Ölüsü para, dirisi para.’’ İşte ardıcın da ölüsü para, dirisi para. Hoş pek bulamazsınız ardıcın ölüsünü. İnsanı gibi dayanıklıdır iklimine. Sevdalıdır yaşama. Tek başına takılmayı sever tepelerde. Arada bir yakınlaştığı görülür koyaklarda. ‘‘Ölüsünü bulamazsınız pek.’’ dedim. Bulamazsınız. Kurt düşmez gövdesine. Suya gönül bağlamaz. Hasret çekmez suya. Dalları esnektir. Eğilir fırtınada, kırılmaz. Gövdesi serttir bükülmez. Arada yıldırım düşer. Çizilir boydan boya. Sarar yaralarını. Dibine ateş yakılır. Yanar bir yanı. Kalan tek kabuk yeter de artar yaşama bağlamaya. Çam ağacı budaktan yarılırken ardıç budak boşluklarından yarılır baltaylan. En kolay yarılan ağaçtır. Yarılır boydan boya. Yarması pardıdır. Dirençlidir. Dayanır yağmura kışa. Yaza güneşe. Sayvantlar pardı ile döşenir, ev damları pardı ile döşenir. Dedim ya ‘ Ölüsü para, dirisi para.’’ Sadece ölüsü dirisi mi? Kabukları da para. Sayvantların çatısı kaplanır. Kaplanır, kalıcılığı ömürlük. Sanayi ürünleri gibi ne çatlağı olur ne sızıntısı. Gelelim ölüsüne. Ölüsüne toprağın altı köklerde rastlarsınız. Hani derler ya ‘’ Cinsine çeker.’’ Kökü de gövdesine benzer. Kesilmiş bir ardıç tabanı, kökü asırlarca sürer. Yıllar geçtikçe üstünden çürüme bir yana sertleştikçe sertleşir. Baltayı vursanız ağzı ters döner. Kökler neye mi yarar? Geçmiş yılların dili olsa da söylese. Ben sussam. Siz dinleseniz.
Yıl bir kibrit çöpüne avrat boşandığı yıllar. Ah! O boşanma korkusu yok mu? Sırf o korku uğruna ilk yakılan ateşin kömürü küle gömülür, gömülen o kömür üzerine ot parçası atılır. Ot başlar alevsiz yanmaya, tütmeye. Tüten koru üfledin mi kor alevlenir, atarsın üzerine önce odunun incelerini, sonra kalınını. Ocakta kömür varken bir kibrit çöpü harcamak gelinin tutumsuzluğudur. Savurganlığıdır. Yüz karasıdır gelin. Bir kibritle yazı geçireceksin. Yıllar komşunun külüne, komşunun kömürüne muhtaç olduğu yıllar. Komşuda varsa kömür komşudan alacaksın. Sende varsa komşuya vereceksin. İşte o yıllarda göçülen yaylalarda varsa bir ardıç kökü üzerine bir ateş yakarsın kök başlar içten içe yanmaya. Hafta geçer toprağın altından dumanlar tütmeye başlar. Alırsın eline eşici çubuk mucuk, keser meser. Eşelersin toprağı. Kömür gözükür, koparırsın bir parça. Koyarsın bir taş parçası üstüne. Koşarsın ocağa. Yani diyeceğim o ki; o bölgede, o yaylada kaç kişi sabah ahşam düşer ardıç köküne köz almaya. Bu köz almacalar Evliya Çelebi deyişi değil aylar sürer. Siz yayladan göç edersiniz kökler yanmaya devam eder. Bu yanma yangın çıkaran cinsten değil gizli gizli, aheste aheste… Halt etmez köküne kibrit suyu dökmek ardıca. Madendir. Kaç avradı boşanmaktan kurtarmıştır. Kaç ocağı, tüten ocak kılmıştır? O ocakların dili olsa da söylese. NOT: Yeni okuyucular anlatılanları direk yokluğa bağlar. Yokluğun yanında çoğu köyde bakkal yok. Bir kibrit bitti mi düşeceksin Ermenek yollarına. Şimdiki ulaşım araçları da yok. Köyde bir saatliğine sürüsünün, işinin başından ayrılamayan bir insan bir günlüğüne, iki günlüğüne nasıl ayrılsın işinden ve de nasıl kızmasın avradına? İbrahim ŞAHİN
Bu haber 524 defa okunmuştur.
|
SON YORUMLANANLAR
HABER ARA |
||||||||
|
© 1999 - 2023 haber sitemize girilen ve yüklenen yazı, bilgi belge, içerik ve fotoğrafları Kazancı haber her türlü basım yayın kitap broşür vb işlerde kullanabilir sahipleri bu konuda muvakatname vermiş sayılır. ayrıca sitede yayınlanan her türlü veri kazancı haberden izin almadan kullanılamaz. Haber, Köşe Yazıları ve yorumların sorumluluğu sahiplerine ait olup, sitemiz bu konuda herhangi bir sorumluluk kabul etmez. Altyapı: MyDesign Haber Sistemi |
||||||||||
.jpeg)
