Alanya İl olursa Kazancı bağlansın mı

Evet
Hayır
Kararsızım

 

Derler ki, Sultan Mahmut'lardan birine kısmeti bağlı bir adamdan söz etmişler. Nam-ı diğer Tıkandı Baba. Sultan adamı bir de kendisi denemek istemiş.

Bir koca tepsi baklava yaptırmış. Üst tabakadan başka tepsinin her tarafına görünmeyecek şekilde altın dizdirmiş. adamını gönderip ona tepsiyi birinin bir adağı diyerek kısmetsiz şahsa vermesini ve şahsı takip etmesini emretmiş.

Adamımız tepsiyi almış. Yolda bir tanıdığına rastlamış. İkisinin de olaydan haberi yok. Adamımız hikayeyi anlatınca, "senin," demiş tanıdığı gerçek bir hayırseverlik duygusuyla, "baklavadan çok paraya ihtiyacın var. al şu iki altını, sat tepsiyi bana." Teklif adamımızın da işine gelmiş ve tepsiyi satmış.

Sultan hikayeyi duyunca "fesüphanallah!" demiş. Adamına adamımızın hergün geçtiği köprünün her gün geçtiği tarafına o gelmeden hemen önce altın dizmesini ve kenara çekilip izlemesini emretmiş.

Adamımız köprüye gelince "ya," demiş, "hep aynı taraftan geçiyorum, bu gün de diğer taraftan geçeyim, bir değişiklik olsun," demiş.

Sultan hikayeyi duyunca, "ya hazreti pir!" demiş. Adamımızı yaka paça beylik arazilerden birine getirmelerini emretmiş. Getirmişler. Adam korkudan tir tir titrerken ona bir kasnak verilmesini emretmiş ve adamımıza, "bu kasnağı atabildiğin kadar uzağa atacaksın. En son durduğu yere kadar olan arazi senin olacak," demiş.

Adamımız kasnağı savurmuş. Kasnak havada bir yay çizip gelmiş ayaklarının dibinde durmuş.

Sultan "ya malik el mülk!" diye haykırmış, "getirin onu!" doğruca haziye gitmiş. Adama bir kürek verilmesini emretmiş. "Küreği daldır, ne gelirse senindir." Adam korku ve heyecandan küreği ters daldırmış ve gele gele bir metelik gelmiş.

Sultan "kısmeti bağlı" olmanın ne demek olduğunu anlamış böylece.

Raviyan-ı ahbar, nakilan-ı esrar zikr idürler kim "vermeyince mabut, neylesin sultan mahmut" meselini dahi şol sultan irad buyurmuştur.

 

İLK FİLMİM SİNEMA SEVDALISI

Senaryo Türk Sineması Tanıtma ve Güçlendirme Vakfı yararına Türkiyeyi uluslar arası düzeyde ‘’ Bu eserle tanıtacağız. Telif ücreti istemezsen memnun oluruz denildi.’’  Kabul ettim.

Film nerelerde gösterime girdi bilgim yok. Bir numune film için 600 mail attım yanıt alamadım.  Asinema, sanat eğitimi veren bir üniversitenin sanata bakış açısı...

 

Sivas’ta bir şiirim dereceye girmiş kitap olarak yayınlanmış. Numune kitap istedim yanıt yok. İlginç olan haber özgürlüğünü, hakkı, hukuku savunan bir basın kuruluşu.

 

Bir öyküm Gaziantepte bir dergide yayınlanmış, numune dergi istedim. Sonuç yanıtsız. Basın kuruluşu…

 

Bankadan kredi çektim. Banka 10.000.tl. fazla yapılandırmış. Devlet kuruluşu… Hakkını hukukta ara… Aradım borçlu çıktım…Henüz ödemedim. Sümen altı oldu.

 

ADALET SEZERSE yazdım çarpmak istediler. Adalete saygımdan çarptırmadım.

Son yazdığım senaryo, ünleri ile övünen ünlü yönetmen, ünlü oyuncularla, çekimlere girdi. Ününüm olmadığı için  - Ünlülerle yakışık almayacağım varsayımı olsa gerek- adım silinerek yerine ünlü birinin ünlü ismi yazılmış.

Ünlü isimlerlerle ünsüz mücadelem hukuk aşamasına dönüştü. O nedenle eser ismi veremedim.Ünsüzlerin asal değeri olmadığından nicel değeri de ele avuca sığmıyor.

 

Bağlı olduğum sendikadan avukat desteği istedim- Sendikanın adı beni hayli düşündürdü- aldığım cevap ‘’  Davanız öğretmenlikle ilgili olsa avukatı hemen gönderirim. Öğretmenin işi, evinden okula gider, okuldan evine gelir.

Eser bir fikrin ürünü müdür? Bir mücadelenin aracı mıdır? Anlamak benim kapasitemi aştı. Söyleyen sendikanın başkanı, ne de olsa ünlülerden, söylediyse doğrudur.

Eş dost, arkadaş, ‘’Neden dolandırıldın? Diyor Allah aşkına adamların ünü almış yürümüş.

 

OĞLUMA VERDİĞİM ÖVÜTLERİ KENDİME BİR VEREBİLSEM BELKİ DOLANDIRILMAYACAĞIM.

 

OĞLUM OSMAN

Kim tutar seni
Yumurta topuk
Fiyaka fistan
Yan gel yat Osman
Yaralı parmağa işeme
Dayak olma birinin eşeğine
Baktın lokmadan biri fazla
Hiç düşünme atıver çöpe, atıver
Kurda kuşa, yoksula yem etme sakın

Hayır ile anma birinin adını
Varsın söverse sövsün, üzülme
Sövmede yoktur üstüne, yoktur
Bir sövene bin sövüver gitsin, sövüver…

Doğruya eğri de
İnişe yokuş
Varsa yok de
Karnın açsa da tok de
Farkın olsun oğlum Osman

İş bilenin işine
Aş pişirenin aşına
Atıver gitsin tuzu
Nasıl olsa senin değil yanan ağız
Dövünen yürek senin değil
Dövünene gülüver gitsin
Farkın olsun oğlum Osman

Herkes birlik, dost kardeş
Hoş sohbet, gamdan uzak
Kuruver hepsine bir tuzak
Bin kişi senle uğraşsın dursun
Bine bedelsin oğlum Osman

Ölünce unutulurmuş adın
Lanet üstüne lanet yağarmış
Her laneti rahmet biliver gitsin
Yürü be Osman kim tutar seni

 

‘Beddua tersine deper.'' Kanımca geç farkedilmiş olmalı değilse atalarımız ‘’Ünü batasılar.’’ demezdi. Dedikçe ünden üne kavuşuyorlar.