| Bölgemizde Toros dağlarının eteğinde bir vadi vadide kendi haline kıvrım, kıvrım akan bir Göksu ırmağı ırmağın kenarında şirin bir köy ve ırmak üstünde 705 yaşında bir köprü adına ister Ala köprü deyin ister görmeli köprüsü deyin bu doğayı unutmak kolay olmayacak. Köprünün ırmakla ırmağın çavuş köyü ve köylüleri ile hiçbir sorunları olmadı ama kader mi diyelim şartlar mı böyle gerekti vadide bütün dengeler değişti. Irmağın önüne kapaklar kapandı sular yükseldi köprü yükselen sulara boyun eğdi çavuş köylüleri kadar şanslı değil ki kendini sulara gömdü çavuş köylüleri kadere sansa küsüp canlarını alıp köylerini, evlerini, hatıralarını, umutlarını, yarınlarını, bağlarını, bahçelerini daha sayamadığımız her şeylerini gök suyun yükselen sularına gömüp gittiler.
Elbette suların yükselmesi ile bölgede sadece çavuş köylülerinin köyü terk etmesiyle köprünün sular altında kalması ile kalmadı bölgemizde ulaşım ve ekonomik anlamda çok dengeler değişti ve de değişecek eski güzellikleri unutamayacağız yada zaman alacak yeni kurulacak alışılacak düzene alışmak da kolay olmayacak zamanla yeni yaşam şartlarına alışıp yeni çalışmalar yapıp elbette çözüm arayacak ve bulacağız bunların telafisi var.
Yalnız şimdilik çavuş köylülerinin telafisi bile olmayacak bir durumla karşılaşmaları ve bölgede meydana gelen bu değişikliklerden en çok etkilenenler oldukları ortadadır ve haliyle üzüntü verici bir olaydır insanın olaylardan etkilenmemesi mümkün değil ama elden ne gelir. Bir daha böyle bir çavuş köyü bulunmaz ve kurulmaz. Bir köy kurarsın adını çavuş köyü koyarsın ama yanından bir Göksu ırmağı ve zeyve çayı akıtamasın yeşili, maviyi, doğayı bir arada bulamasın. Pamuğu, susamı, kavunu, karpuzu, yer fıstığını eksen hasat yapamazsın.
Mevsimin ilk sebzesini o bölgede ilk olarak çıkaramasın bir yılın dört mevsimini tam anlamı ile oradan başka bir yerde yaşayamasın onun içindir ki çavuş köylüleri için buradan kopmak kolay olmadı. Kolay da değil Oraları terk edip gitmek Kolay değil kolay da olmadı bırakıp gitmek Ormanda, tarlada konuştukları Göksu da beraber çimiştikleri kuşları bırakıp gitmek. Kolay değil atını, eşeğini tarlaya salıp köpeğini sokakta kedisini evde bırakıp gitmek. Yürek dayanmaz sokakları bom boş bırakıp kapılar açık pencereleri perdesiz bırakıp bacası tütmeyen evler ve bir köyü bırakıp gitmeye Gönül razı gelmez emek verilmiş tarlada harmanı, samanı, havarı, bahçede elma ile narı, ağaç da cevizi asmada üzümü şimdi tam hasat mevsimi bırakıp gitmeye Kolay değil ve de kolay olmadı bir daha gelemeyeceklerini bile, bile kim bilir kaç asır unutmayacaklarını bile, bile canlarını alıp hatıralarını gönüllerini bırakıp gittiler.
Bu satırları yazarken bölgemizde ve çavuş alanında Göksu ırmağı civarında meydana gelen değişiklikler ve olaylardan etkilendiğim ve bir çavuş köylüsü hemşerimin yerinde bizlerin de olması durumunda aynı zorlukları ve duyguları yaşayacağımızı düşünerek ve de hemşerilerimin üzüntülerini paylaşmak adına gördüklerim ve etkilendiğim olayları ve duyguları sizlerle paylaşmak adına yazmayı uygun gördüm. Bölgede yaşananlara Her ne kadar seyirci kalsak da üzülsek de elimizden gelen bir şey yok bu yaşanan ve gelinen bu noktada bu durumu değiştirecek gücümüz ve imkânımız yok yalnız çavuş köylüleri hemşerilerimizin kaderleri kaderimiz, üzüntüleri üzüntümüzdür. Bundan sonra ki aşamalarında kuracakları yeni köy ve yeni yaşam düzenlerinde düzenli, sağlıklı, başarılı ve mutlu bir hayat sürdürmeleri temennim ve dileğimdir.
BIRAKIP GİTTİLER
Göksu ırmağı boylarında
Zeyve çayı kenarında
Toros dağlarının vadisinde
Bir köyü bırakıp gittiler
Kediyi evde, Köpeği sokakta bırakıp
Atlarını Eşeklerini tarlaya salıp
Memleket ateşinden yanıp yanıp
Gönüllerinde bırakıp canlarını alıp gittiler
Tarlada samanlarını, soğanlarını
Bahçede elma, nar ile havarlarını
Ağaç da ceviz asmada üzümlerini
Hasat zamanı bırakıp gittiler
Yeşilliklerle kaynaşıp söyleştikleri
Göksu ırmağında beraber çimiştikleri
Kuşlarına köy serçelerine
El sallayıp, sallayıp gittiler
Kader ortağı oldular ala köprüyle
köprü onlar kadar şanslı delildi
Böyle kadere sansa ayrılığa
Küse, küse terk edip gittiler
Bir başka çavuş köyü bulamayacaklarını
Bir daha geri gelemeyeceklerini
Kim bilir kaç kuşak unutamayacaklarını
Bile, bile gönüllerine taş basıp gittiler
Kıvrım, kıvrım akışına baktıkları
Bahçe sulayıp balık tuttukları
Şimdi yerlerinden yurtlarından eden…
Göksu ırmağı ile helalleşmeden gittiler
Bizleri de üzüntü içinde bırakıp
Umutlarını yele sele verip
Koskoca bir mazilerini silip
Ala köprülerini,bağlarını,yarınlarını
Göksu ırmağı sularına gömüp de gittiler
Kimi, hıçkırıklarını tutarak
Kimi arkasına bakarak
Kimi bakamadan bırakıp gittiler
Bir baraja bir Göksu' ya
Birde kaderlerine boyun eğip gittiler.
Gözyaşlarını gönüllerine dökerek gittiler.
Şiir: İbrahim Demirbaş 02.10.2009
| 
.jpeg)
