| ||||||||||
|
| ||||||||||
SON YORUMLANANLAREN ÇOK OKUNANLAR |
Öğretmenimizin Ermenek Gezisi Anılar-1
Ermenek Ortaokulunda eğitim gördüğümüz 1963-1966 yıllarında görev yapmış, bize okumayı, öğrenmeyi, çalışmayı ve matematiği sevdirmiş olan öğretmenimiz Çorlulu Sayın Zihni AKMAN ile biz öğrencileri 51 yıl sonra Ermenek’te buluştuk, hasret giderdik ve geçmişi anarak yeniden yaşadık. ORTAOKUL ÖĞRETMENİMİZ ZİHNİ AKMAN’A SAYGIYLA Eğitimin evrensel tanımlarından biri “eğitim insana yapılan bir yatırımdır, kalitesinden ödün verilemez “ olup, diğer tanım “ eğitim insana şekil verme sanatıdır” şeklindedir. Böylece, öğretmenler bir bakıma birer sanatçıdırlar. Eğitim, üç ana unsur üzerinde yükselir. Öğrenciler (eğitilenler), öğretmenler (eğitenler) ve eğitim ortamı (okullar). Bu üç unsurun en önemli ve etkili olanı elbette öğretmenlerdir. Bir öğretmen sayısız insanın hayatını değiştirebilir, hayatı ve dünyayı tanıtıp yön verebilir. Sayın Zihni AKMAN’nın kaleme aldığı anılarını aynen yayınlamayı düşündüm. Gençlere ve gelecek kuşaklara, öğretmen ile öğrencileri arasındaki kopmaz bağlılık ve sevgi-saygı konularında örneklik teşkil edebilir, farkındalıklar yaratabilir ve geçmişten geleceğe bağlar kurulabilir, diye umut ediyoruz. Tüm öğretmenlerimizi saygı ve hürmetle anıyoruz. Naci Sözen Ortaokulu matematik öğretmenimiz Çorlulu Sayın Zihni AKMAN, 51 yıl sonra Ermenek’te biz öğrencileriyle buluşarak anılarını tazeledi, tanıdıklarıyla hasret giderdi. Bizlerden gelen Ermenek Sıla Festivalinde buluşma davetini alınca tüm tatil planlarını ertelediğini, yurtdışından tatile gelmekte olan kızının bile bu davete icabet edilmesini, annesini de birlikte götürmesini isteyerek çok anlamlı ve soylu bir davranış sergilediğini anlatmıştı. Ermenek gezisini duygu ve sevgi-saygı dolu ortamlarda, büyük bir mutlulukla tamamladığını söyleyen öğretmenimiz, evine döndükten sonra bu gezi (buluşma, hasret giderme) anılarını el yazısıyla kaleme alarak bize gönderdi. Bu anıları, eğitim-öğretmen-öğrenci üçgeni arasındaki kopmaz sevgi bağının özel bir örneği olarak, günümüz gençleri ve gelecek kuşaklara örneklik teşkil edebilir, farkındalıklar yaratabilir ve geçmişten geleceğe bağlar kurulmasına yardımcı olabilir düşüncesiyle yayınlamaya devam ediyoruz. Öğretmenimizin yolculuğu ve ilk güne ait anılarını yayınlamıştık. Bu sayımızda ikinci güne ait kaleme aldığı anılarını aynen aşağıda yayınlıyoruz. Hayatımıza yön veren, bizleri bilgi ve becerilerle donatmak için çırpınmış olan, aydınlık günlerin güneşi olan tüm öğretmenlerimizi saygı ile anıyoruz. DAVET VE İCABET(Yolculuk Başlıyor ) Sayın dostlarım, bu yaz bir sürprizle karşılaştım, sizlerle paylaşmak istiyorum. Ağustosun ilk yarısı olmalıydı ve yazlıktaydım. Telefonumu açtığımda 51 yıl önce Ermenek’te öğrencim olan Naci Sözen ile karşılaştım. Aradan 51 yıl geçmiş, şimdi Emekli Hv. Kd. Albay ve Ankara’da avukatlık yapıyor. Heyecanlandım, şaşırdım, ne söyleyeceğimi bilemedim. Telefonuma nasıl ulaştığını söyledi ve devamında “hocam sizinle 25-26-27 Ağustos'ta Ermenek Sıla Festivalinde buluşmak istiyoruz, bu bizim ortak kararımız, gelirseniz öğrencilerinizle ve tanıdığınız Ermeneklilerle görüşeceksiniz, bekliyoruz” dedi. Hemen kabul ettim, eşim yanımdaydı, ona “ben gidersem gelecek olan kızıma ve damadıma durumu anlatırsın” dedim. Beklemeden kızımı aradım, durumu anlattım, o da gitmemi, hatta annesini de götürebileceğimi söyledi. Bu arada, Ermenekli öğrencilerimden telefonlar gelmeye devam etti. Saymadım ama en az 20 öğrencim aramıştır. Hepsi, telefonumu Naci Sözen’den aldığını söyledi. Sevinçle karışık şaşkınlığım devam ediyor. Ermenek’e nasıl gidecektim, neler götürmeliyim diye düşünürken, gene Ermenekli öğrencim ODTÜ mezunu mimar Uğur Sevimli aradı. Hal hatırdan sonra “hocam Konya’ya uçakla gelirsen oğlum Fevzi seni karşılayacak, arabasına alıp Ermenek’e getirecek” dedi. Bir daha şaşkına döndüm. Teşekkür ederek, buna gerek olmadığını, kendimin gelebileceğimi söylemse de, ısrarla, “sen uçak biletini al ve Konya’ya iniş saatini bildir, Fevzi seni alır, beraber dönersiniz” dedi. Hemen Ayten hanımla durum muhakemesi yapık. Uçakla gidecektim. Erhan biletimi alacak, 22 Ağustos günü İstanbul’a gidip 23 Ağustos günü Konya’ya uçacaktım ve beni alanda Fevzi karşılayacaktı. Öyle de oldu. Saat 12.05 de uçaktan indim, bir elimde bavul, diğer elimde küçük bir çanta çıkışa yürüyordum. Telefonum çaldı. Fevzi arıyordu. Kendimi tarif etim, kapıdan çıkınca karşılaştık. Bavulum arabaya yerleşti ve yola revan olduk. Yol boyunca konuştuk. Özellikle yolu sordum. Eskiden Konya’dan Ermenek’e tek yoldan gidiliyordu. Şimdilerde üç yoldan gidiliyormuş. Biz İçeri Çumra‘dan sonra sağa Toroslara saptık. Taşkent üzerinden Ermenek’e ulaştık. Taşkent, bir dönem Başbakan olan Ahmet Davutoğlu’nun memleketiymiş. Evler kartal yuvası gibi kırılmış kayalar üzerine yapılmış. Bu şirin kasaba temizliği, havası ve soğuk suları ile dikkatimi çekti. Ermenek’e, bir Karaman, bide Mut ilçesinden giden iki yol daha olduğunu söylemek isterim. Nihayet Ermenek’e vardık. Sevimli İş Merkezi önünde bizi Sevimli Ailesi karşıladı. Uğur’un ofisine indik, hal hatır sorduk, yolculuğu konuştuk, bu arada bol bol çay içip sohbet ettik. Öğrencilik anılarını konuşurken, “ bana matematiği siz sevdirdiniz” dedi. Teşekkür ettim, “ bu sizin başarınız” dedim. Uğur Beyin daveti üzerine hep beraber akşam yemeği için kalktık. Göksu Barajına hakim, güzel, temiz ve geniş bir lokantadayız. Masalar birleştirilmiş, Uğur ve eşi Zehra hanımefendi, çocukları Fevzi ve Kemal eşleriyle, şirketin eli ayağı şoför Muammer hepimiz yerlerimizi aldık. Sohbet yemekte de devam etti ve sonunda hep beraber kalktık. Uğur Bey beni evine götürdü. Bir müddet daha sohbet edip TV izledik. Sonra bana yatacağım yerim gösterildi. Sevgili dostlar, dört gece bu evde misafir oldum. Kendi evimde gibiydim. Saba kahvaltıları evde birlikte yapılıyordu. Ermenek balını, cevizini, çeşitli peynirini, beğenerek yedim. Öğlen yemekleri ofiste, akşam yemeklerini, bazen ofiste, bazen yakınlarının evinde, avluda otantik ortamda yiyorduk. Düşünün, ateş yakılmış, acılı, acısız pişirilen gözlemeler, yanında ayran, turşu, ile yeniyor, sonrasında, kömürde ütülenmiş taze mısır yiyorsunuz. Bunları, mutluluğumu anlatmak için yazıyorum. Onları da Keşan’da görmek ve ağırlamak istiyorum. (Ermenek Belediye Başkanını Ziyaret Ediyoruz ) Misafir olduğum Uğur Sevimli ailesi, anne, baba, oğulları Fevzi ve Kemal’den ibaret. Hepsi yüksek öğrenim görmüş olup, baba mimar, eşi Zehra hanım Anamurlu köklü bir ailenin kızı, ailenin orta direği, eşinin sağ kolu, Fevzi mühendis, babasının projelerini hayata geçiriyor, Kemal ise beyaz eşya ve tarım ekipmanları satan mağazayı yönetiyor. Bütün işler “Uğur Sevimli İnşaat, Elektrik San. ve Tic. Ltd. Şti” şemsiyesi altında yapılıyor. Hepsi, tevazu sahibi, işini seven, işini bilen insanlar. Ermenek’e geldiğim 23 Ağustos akşamı, Uğur Bey’den Ermenek Belediye Başkanını ziyaret için randevu almasını istemiştim. Ertesi sabah randevu alındı. Uğur Sevimli Bey ve ziyaretime gelen diğer öğrencilerimle birlikte, saat 11.00’de Başkanın makamına gittik. Başkana hitaben, kısaca, “1963-1966 yıllarında Ermenek Ortaokulunda öğretmenlik yaptığımı, öğrencilerimin daveti üzerine geldiğimi söyledim. Devamında “ şahsınızda Ermenek halkına sevgi ve saygılarımı sunuyorum” dedim. Yanımda getirdiğim badem ezmesi kutusunu “Edirne Anısı” diyerek taktim ettim. Ermenek Belediyesini tertipli, düzenli, temiz bakımlı gördüm. Bina önünde geniş bir bahçesi var olup, akşam konserini bu alanda izledik. Festivalin başladığı gün Belediye Başkanı Uğur Sözkesen, öğrencim önceki başkan Uğur Sevimli’yi telefonla arayarak “hocamıza, ikinci günkü akşam konserinde, ziyareti anısı olarak plaket vermek istiyoruz, kabul eder mi, sorun ve bildirin” demişti. Teklifi kabul ettiğimi söyledim ve başkana bildirildi. İkinci gün (26 Ağustos ) Göksu HES Barajına vardık. Kemal direksiyonda, ben yanında, eşi, anne ve babası arkada gidiyoruz. İnsanı şaşırtan harika bir ortam. Göksu ırmağının önü kesilmiş, turkuaz renginde büyük bir baraj gölü oluşmuş, sanki bir denizi seyrediyoruz. Barajları besleyen sular mineral taşıyorsa baraj gölleri turkuaz renkli oluyormuş. Gölün bir limanı var ve kıyıları teknelerle dolaşılabiliyor. Belediye çok güzel piknik alanları hazırlamış, önünde bahçesi olan lokanta binası yapılmış, halk hafta sonları buralarda eğleniyorlarmış. Bizde lokantada saç kavurma yedik ve çok resimler çektik. Ermenek şehir rakım 1800 metre, göl rakım 1000 metredir. Baraj yolu keskin virajlarla dolu, 800 metre yükselmek için 10 km yol alıyorsunuz. Baraja inerken Uğur Sevimli’nin yazlık evine uğradık. Geniş bir bahçe içinde 3 ailenin barınabileceği geniş bir ev. Elektriği, suyu, meyvesi, sebzelik yeri var. Kısacası, ilçeye çıkmadan burada yaşayabilirsiniz. Uğr, beni bu evde misafir etmeyi düşünmüş, ama, belediye asfalt çalışması yaptığı için yol kapalı olduğundan gerçekleşmemiş. Akşam geç vakit Ermenek’e döndük ve konsere yetiştik. Kemal, başkana geldiğimizi ve konseri izlemekte olduğumuzu bildirdi. Bir süre sonra ismim anons edildi, mikrofona davet edildim. Belediye başkanı “öğretmenlik gibi kutsal meslekte göstermiş olduğunuz gayret ve başarılarınız için size teşekkür ediyorum, sağlıklı, huzur dolu bir yaşam dilerim dedi. Kapağında göletin resmi ve belediyenin rozeti olan dosyayı bana taktim etti. Dosyayı aldım ve kendilerine teşekkür ettim. Bana verilen mikrofona söylediklerimi şöyle hatırlıyorum. “Saygı değer Ermenekliler, Sayın Başkanım, Sayın Bakanım, 1963-1966 yıllarında Ermenek Ortaokulunda görev yapmıştım. Öğrencilerim 51 yıl sonra bana ulaştı ve festivalinize davet ettiler. Aranızda olmaktan mutluluk duyuyorum. Ben Ermenek’i çok sevdim, Ermenekli de beni sevdi. Sevgi karşılıklı olursa sevgidir. Ermenekli tarihin derinliklerinden gelen kültürünü asrın teknolojisi ve kültürüyle birleştirerek yurdun çeşitli yerlerinde hizmet veren insanlar yetiştirmiş ve yetiştirmeye devam etmektedir. Bir kısım zorlukları yenerek gelişmeye devam eden Ermenek, kendisini ve kültürünü tanıtarak daha güzel günlere kavuşacaktır. Ermenek ve Ermenekliyi 51 yıl sonra yeniden görmekten, aranızda olmaktan çok mutlu oldum. Hepinize teşekkürler ediyorum, sevgi ve saygılar sunuyorum” diyerek konuşmamı bitirdim. Sözlerimi tamamlayıp yerime geçerken, Kalkınma Bakanı Ermenekli olan Sayın Lüfi Elvan ve Belediye Başkanı Sayın Uğur Sözkesen beni ayakta alkışladılar. Ben de kendilerine teşekkür ederek ellerini sıktım. Şimdi ise, bu yazıyla ve yayıncıların aracılığıyla, tekrar, Ermeneklilere selam ve sevgilerimi gönderiyorum. Anılarım devam edecek. Sağlıcakla kalınız. Yazan : Emekli Öğretmen Zihni AKMAN, Keşan / EDİRNE İCABET : Bir çağrıyı veya daveti yerine getirme, bir buyruk ve isteğe uyma, isteği kabul etme, razı olma. Davet üzerine gitmek ---------------------------------------------------- Derleyenin Notları ; 1. Yöremizin yetiştirdiği, erdemli insanın tüm özelliklerine sahip olan, ortaokul devre arkadaşım, önceki Ermenek Belediye başkanlarından Sayın Uğur Sevimli Beyin, müşterek öğretmenimiz Sayın Zihni AKMAN Beye yaptığı ev sahipliği derecesinin her türlü taktirin üzerinde olduğunu bizzat gözlemiş ve tüm arkadaşlarım adına kendisine teşekkür etmiştim. 2. Hocamız Zihni Bey ile buluşmaya gelemeyen Konya‘da öğrencisi arkadaşları organize ederek Konya Hava Alanında toplanmalarını sağlamış ve hocamızı oradan yolcu etmiştik. Hocamız bu uğurlamadan da mutlu olmuş ve telefon görüşmemizde “kendimi hacca uğurlanan bir hacı adayı gibi hissettim” demişti. 3. Hocamızın Ermenek’te gördüğü misafirperverlikte çok memnun olduğu açıktır. Ermenek ve yöresi insanının tarihten ve kadim kültüründen bu güne kadar uzanan sürecinde misafirlere gösterdiği sevgi ve saygının güzel örnekleri çoktur. Nitekim, bir yazımızda yer aldığı üzere 1943 yılında Ermenek bağlarına düşen İngiliz uçağının yaralı personeli 2-3 ay boyunca Ermenek’te tedavi edilmiş, rahat etmeleri ve beslenmeleri için tüm insanlar seferber olmuştur. Bu insanlar ülkelerine döndüklerinde yöre halkını o kadar iyi anlatmışlar ki basın ve yayında haber oluşturmuştur. 4. Ayrıca, uzun yıllar Ermenek’e yolu düşen insanların Hacı Sofular konağında davetsiz ve teklifsiz istediği kadar kalıp, yiyip içtikleri de unutulmamalıdır. Nitekim, Kazancı Nahiye müdürü Akif Beyin Göksu çayında boğularak ölmesi sonunda, eşi ve iki çocuğunu bu konakta 3 ay kadar kaldıkları ve yolluk, harcırah bekledikleri yayınlanmış yazımızda yer almıştır. 5. Ermenek balı ve diğer gıdalar sayılmış, fakat Ermene ile özdeşleşen “batırık” yazıda yer almamıştır. Bu da küçük bir nokta olsun. Evliya Çelebi seyahatlerinde Ermenek’e uğranış ve kitabında “ Ermenek, bir balı, bir de kalesi ile meşhurdur“ notunu düşmüştür. 6. Sayın Zihni Hocamızı ve öğrencilerini, Ermenek ve Ermenekliyi 51 yıl sonra buluşturan bu seyahatin sonunda, kendisinin el yazısıyla kaleme alıp bana gönderdiği “Seyahat Günlükleri “ yazısının ikinci bölümü Ermenek Belediye Başkanını ziyaret, törenlere ve eğlencelere katılım ve kendisine ziyareti anısına şükran pilaketi, hediyeler verilmesi törenleriyle devam edecektir. Derleyen ve Yayımlayan : Av. Naci SÖZEN, Kazancı/Ermenek
Bu haber 422 defa okunmuştur.
|
HABER ARA |
||||||||
|
© 1999 - 2023 haber sitemize girilen ve yüklenen yazı, bilgi belge, içerik ve fotoğrafları Kazancı haber her türlü basım yayın kitap broşür vb işlerde kullanabilir sahipleri bu konuda muvakatname vermiş sayılır. ayrıca sitede yayınlanan her türlü veri kazancı haberden izin almadan kullanılamaz. Haber, Köşe Yazıları ve yorumların sorumluluğu sahiplerine ait olup, sitemiz bu konuda herhangi bir sorumluluk kabul etmez. Altyapı: MyDesign Haber Sistemi |
||||||||||
.jpeg)
