İlk bahar aylarında Ermenek yöresinde ''Sarıdasbucagi'' kısmında girdabın oluşturduğu sesin insan sesini andırdığı, bu sesin Ermenek yöresinde ırmağın iki yakasında oluşan bütün köylerden duyulduğu bilinir. Bu sese karşılık eskilerin '' Eyvah! Cay kurban istedi, yine bir can alacak.'' dediğini o bölgede yasayanlar mutlaka duymuştur. Yine tesadüf de olsa, o sure içerisinde bir insanin caya kurban gittiği, kurban sonrası sesin kesildiği bilinir. 

Nerdeyse günümüze kadar Silifke merkezde de benzer olayların olduğu faklı olarak, benzer durumda insanların '' Cay kurban istedi.'' diye kasaptan ciğer alıp köprüden suya attıkları söylenir. Bu konuda Kerim Yunt'a ait bir yazı okumuştum.

Kerim Yunt; bizim büyüklerimizden dinlediğimiz, dinlediğimizde gülüp geçtiğimiz ve ya saçma bulduğumuz söylentilerin kaynağının M.Ö. ki yy.lara dayalı inanç sisteminden kaynaklandığını belirtir.

Tarihte Moğolistan'ın birleştiricisi Cengiz Han, gücünü Tengri'den bir vekilliğe dayandırıyordu ve bütün fermanlarını "Sonsuz Mavi Gök'ün dileğiyle..." sözleriyle başlatırdı. Gök Babasına zamansız ve sonsuz mavi gök olarak tapılırdı. Her ne kadar iki oğlu olduğu söylense de (Ülgen ve Erlik), bir kişi olarak görülmezdi.

Ama kutsal görülen Gök'ün Adı "Tengri"yi Doğadaki başka nesnelerle bağlantılı bir şekilde rastlamakta mümkündür; mesela Tengri Dağ, Tengri Göl. Çünkü Tengri ayrıca bir ruh kategorisi nin de isimiydi; Gök'e bağlı doğa ruhları. Rafael Bezertinov, "Tengrianizm: Türklerin ve Moğolların Dini" Adlı Kitabında Türklerde 17 ve Moğollarda 99 Gök Ruhu, 77 Yer Su Ruhlarına denk olduğunu öne sürüyor. Ama asıl Gök tanrı’yı, Tengri'yi, bunlarla karıştırmamak gerekir. Çünkü Tengricilik'de tek bir yaratıcı vardır ve O'nun yardımcısı, eşi ya da kocası yoktur. Tengri tektir.