• Anasayfa
• Güncel Haberler
• Politika Haberleri
• Kazancı Belediyesi
• Dernek Haberleri
• Tarım / Hayvancılık
• Özel Haber Arşivi
  • 2014-Ermenek KömürOcağı Kazası
  • 2015-Genel Seçimleri
  • 2014-Kazancı Yerel Seçimleri
• Duyurular ve Kutlama Mesajları
• Kazancı Kasabası Hakkında
  • Vafat Edenler
  • Nişanlar / Düğünler
  • Yemeklerimiz
  • Maniler / Deyimler / Ağıtlar
  • Kutlama / Festival / Etkinlikler
  • Tarih/Kültür/Geleneklerimiz
  • Kişiler/Olaylar/Hikayelerimiz
  • Şiirlerimiz / Şairlerimiz
  • 2009-Sami Tunca Yarışma Şiirleri
  • İbrahim Şahin Şiirleri
• Sitemiz Hakkında

ANKET

Tüm Anketler

Bu yazı serimizde 14. hikayeyi sunuyoruz. Bilindiği üzere, Kazancı ve Kazancılıların geçmişinde “ kız kaçırma “ ve “ kızın kaçması “ durumları zaman içinde yaşanmış olaylardandır. Kız kaçırma ve kızın kaçması, hem tarafların arzusu, olayın cereyan tarzı, hem de, hukuksal ve duygusal sonuçları yönünden çok farklı durumlardır. Kız kaçırmada, sadece kaçıran erkek istekli, kız ve ailesi bu evliliğe karşıdırlar. Oğlan, yanına birkaç arkadaşını alarak sevdiği kızı sakin bir yerde karşılar ve zor kullanarak kaçırırlar. Sonuçları, genellikle istenmeyen olaylara kadar varan bir süreç başlar. Kızın kaçması ise, kız ve oğlan birbirini sevmekte, aileler karşıdırlar. Önceden varılan gizli mutabakat ile kız bohçasını alır ve kararlaştırılan yerde oğlan ile buluşurlar, istedikleri bir yere kaçarlar. Nadiren de olsa, kız bohçasını alarak oğlanın evine gelir ve bir köşede misafir edilir. Bu olayın sonunda, genellikle, yakınları tarafından, aileler ikna edilir, barış sağlanır ve olay tatlıya bağlanır. Hikayemizin kahramanı, İstanbul şehrinin, Kazancılılar için iş ve aş kapısı olarak kabul edildiği yıllarda, akrabalarının yardımı ile çocuk yaşında bu şehre giden Mustafa’dır. Bizden yaş olarak büyük olan delikanlı, köye izinli geldiği sıralarda, Beyoğlu İlçesi Galatasaray semtinde çalıştığını, Galatasaray futbol takımını tuttuğunu, Beyoğlu’nda bulunan Fitaş, Dünya ve İpek sinemalarına gittiklerini, zamanın modası olan Herkül ve kovboy filmlerini seyrettiklerini ballandırarak anlatırdı. Bir keresinde, takımının maçı kaybetmesi üzerine “ Galatasaray bu sefer pilav yemedi “ diyerek tepkisini dile getirdiğini de hatırlıyorum. Kahramanımız askere gideceği sırada, tatil için köye gelmiştir. Ailesi, onu köyden evlendirmek istemekte ve yakınlarına “ İstanbul’da çocuğun başına bir şey gelmesinden korkuyoruz. Bir yabancı ile evlenirse çocuğu kaybederiz “ diyerek endişelerini belirtmektedirler. Bu endişeleri taşımakta olan aile, oğlanın köye gelmesiyle birlikte, onu köyden evlenmeye ikna etme ve buldukları kızı beğendirme çabasına girişirler. Mahallede oturan yakın akrabalarının güzel kızını gösterirler. Oğlan razı edilince de, hatırı sayılır kişilerden bir “ kız isteme ekibi / ulema gurubu “ teşkil edilir ve kız evine, kız istemeye gönderilir. Kız isteme ekibi, kız evine, önceden haber verilmiş şekilde misafirliğe varırlar. Kısa bir hal hatır sohbetinden sonra, ekibin sözcüsü lafa girerek ailenin kızını, kendilerini gönderen ailenin oğluna, Allah’ın emri ile istediklerini söyler. Kızın ailesi kısa bir suskunluktan sonra “ bir düşünelim, Allah yazdıysa olur, hayırlısı olsun, bir de kıza soralım “ gibi sözlerle durumu geçiştirmeye çalışırlar. Belli ki, aile, ilk istemede “ kızımızı, oğlunuza verdik gitti “ demeyecektir. Ekip durumdan umutsuz değildir. Çünkü, ailenin davranışları çok olumlu gözükmektedir. Kız isteme ekibi, işin olup olmayacağını, kız evinin davranışları ve kendilerine gösterilen saygı ve ikramlarına göre tahmin edebiliyordu. Kız isteme ve düğün işleri eskiden kış mevsiminde gerçekleşirdi. Misafire, ceviz, üzüm, bandırma gibi kıymetli şeyler ikram edilmesi işin olacağı, darı kavurgası, iğde ve kuru kak ikram edilmesi de işin olmayacağı anlamına gelirdi. Kız isteme ekibi umutla geri döner ve durumu oğlan evine bildirir. Fakat, kızın hemen bitirilmemiş olması kahramanımızı çılgına çevirir. Kız istemeye giden ekip, kız evinden “ kızı verdik “ cevabı alarak dönerse, bu durum “ kız bitirilmiş “ kavramı ile tanımlanırdı. İstanbul’dan gelmiş, yakışıklı delikanlıya kız ilk istemede nasıl verilmezdi? Çevreden “ kız evi naz evidir, ilk istemede biraz naz yapılır, sabret “ dedilerse de, ikna edemediler. Bu öfke durumunu duyan kızın anası haber göndererek “ canım bir daha istesinler bakalım, ilk istemede kız verilir mi? “ şeklinde haber göndererek olumlu düşündüklerini bildirmiş olmasına rağmen, kahramanımız bu durumu bir gurur meselesi yaparak “ kız istemeye ikinci kere asla gidilmeyecek “ diyerek öfke saçmaktadır. Oğlan evi ve yakınları, oğullarının bu kızı isteme işinden vazgeçtiğini düşünerek ortamın sakinleşmesini beklemeye başlarlar. Fakat, kahramanımız çok farklı bir düşünceye doğru kaymaktadır. Yakın arkadaşı Mehmet “ ne üzülüyorsun ulan, kızı vermedilerse kolayı var, bir gece, kolundan tutup kaçıralım, İstanbul’a götür git “ diyerek aklını çeler. Bu fikri olumlu karşılayan delikanlı hemen kız kaçırma hazırlıklarına başlar. Bu sırada, kaçırma işini iki kişinin başaramayacağı, üçüncü bir kişinin bulunması gerektiği konuşulur. Kahvede karşılaştıkları arkadaşları Hasan’a konuyu açarlar ve kendilerine yardımcı olmasını isterler. Macera arayan Hasan, bu teklifi hemen kabul eder ve ekibe katılmış olur. Mevsim yaz, aylardan Temmuzdur. Masırlık ve diğer sahil arazilerde ekinler biçilmekte, bir çok aile ekin tarlasına göçmüş durumdadır. O zamanlar, ekin orakla biçilir, saplar harmanlarda düvenle sürülür, tınaz yaba ile rüzgara karşı savrulur ve yükler evlere hayvan sırtında çekilirdi. Bu gelişmelerin ardından kız ailesi de Masırlık yöresindeki ekin tarlalarına göçmüşler, geceleri tarladaki çardaklarında yatmaktadırlar. Ekip, gerekli inceleme ve araştırmaları yapar. Bir gece çardak çevresi ablukaya alınacak, kız bir nedenle dışarı çıktığında, kollarından tutulacak, ağzı kapatılacak, zor kullanılarak, acı verici zorlamalarla kendileriyle yürümeye zorlanacak ve Ermenek istikametine gidilecektir. Bir kolayını bulup Ermenek’e varıldığında, Mut yollarına düşülecek ve yakalanmadan bu şehre varıldığında ver elini İstanbul denilecektir. Bu aşamada, kız kaçırma eyleminin de kendine has incelikleri olduğu ve bazı usullerin uygulanmasının gerektiği konusunda da bilgi vereyim. Konya’da görev yaptığım 1977 yıllarında, Ali BAYAT isminde (Bayatlar ünlü bir Türk boyunun adıdır ve bu adı taşıyan çok sayıda köy de vardır) bir askerimiz vardı. Kollarındaki yara izlerini sorduğumuzda “ kız kaçırırken oluşan yaralar “ olduğunu söylemişti. Kendisi, yaşadığı köyünde “ kız kaçırma uzmanı” olarak bilinirmiş ve işi düşen ona gelerek yardım istermiş. Bu işin zorlukları, taktikleri ve tehlikeleri hakkında bir çok şey anlatmıştı. Yani, kız kaçırma işini sıradan bir iş olarak göremeyiz. Bu zor işe koyulan ekibimiz, yanlarına gerekli malzemeleri alarak tarlalar ve arazilerden yürüyerek, önce, kızın mahallesine uğrarlar. Tesadüf olacak ki, kızın babası evlerinin yanındaki bahçede, elinde feneri ile gece suyu sulamaktadır. Kız kaçırma üçlümüz (triyomuz) bu durumu bir şans olarak değerlendirir ve babası çardağa dönmeden kızı alıp uzaklaşalım, diyerek adımlarını sıklaştırırlar. Çardak, gecenin karanlığında duldalı (alacakaranlık), zor seçilecek şekilde görünür. Ekibimiz sessizce yaklaşır. İçerde ateş yanmakta olduğu duvar taşlarının aralarındaki boşluklardan dışarı sızan ışıklarda anlaşılmıştır. Ekibe sonradan katılan Hasan, çardağın uzağında duracak, gözetleme görevi yürütecek, olay ortaya çıkarsa onun adı hiç konuşulmayacaktır. Bu mutabakat doğrultusunda gözcümüz çalılar içinde yerini alırken, cengaver ikilimiz çardağın kapısına kadar yaklaşırlar. Kapı derme çatma bir şekilde kapatılmış, içeride, kız, anası ve birkaç kardeşi ile sohbet etmektedir. Bu sırada, çocuklardan biri “ Ali emmi “ diye seslenir. Arkasından da bir erkek sesi duyulur. Hesapta olmayan bir durum ortaya çıkmıştır. Kızın babası çardakta yok diye sevinen ekip, içerde başka bir erkek olduğunu anlayınca şok olur. Fakat, eylemin dönüşü asla yoktur. Bu çardaktan, bu gece, bu kız mutlaka kaçırılacaktır. Fakat, nasıl ????.... (devam edecek….) Yazan: Av. Naci SÖZEN – Ekim 2008 / Kazancı / ERMENEK

MASIRLIK ÇARDAĞINDAN BİR KIZ KAÇIRILACAK- (2) Hikayemizin birinci bölümünü “ bu gece, bu kız, bu çardaktan mutlaka kaçırılacak, ama, nasıl..? “ diyerek bitirmiştik. Kız kaçırma ekibinin gözcüsü, gizlendiği çalıların içinde etrafı kolaçan ederken, eylem ikilisi çardağın etrafında telaşlı bir şekilde dolanmakta ve içerde olup biteni anlamaya çalışmaktadır. Bir müddet sonra, çıtırtıları duyan kızın annesi dışarıya çıkar. Kadıncağız, karanlıkta karşılaştığı kişileri tanımaya çalışırken, esas oğlan, kısık bir sesle, “kızını kaçırmak için geldik“ diye fısıldayıverir. Onları tanıyan ve olayı kavramış olan kadın, çocukların uyumasını beklemelerini, içeride bir de komşu olduğunu, sonra kızı bohçasıyla birlikte dışarı çıkararak kendisine teslim edeceğini söyler. Bu sözlere inanan ikili çardak etrafındaki dönüşlerini sürdürür. Saatler gece yarısını geçmiş, çardak etrafında bir hareket yoktur. Bu durumdan endişelenen gözcü, “ hişt “ diye seslenerek ikiliyi yanına çağırır. Kadının “ çocuklar uyusun, kızı size teslim edeceğim “ teklifini duyunca şaşkına döner. Gözcü, kadının zaman kazanmaya çalıştığını, kızın babasının her an atının sırtında ve omzunda tüfekle gelebileceğini, arkalarından silah atılmasını istemiyorlarsa kızın hiç beklemeden kaçırılıp oradan uzaklaşmaları gerektiğini bildirir. Kendilerine hazırlanan tuzağı anlayan ikili büyük bir öfkeye kapılarak çardağa doğru saldırıya geçer. Bundan sonrasını gözcünün tespitleriyle anlatalım. Çardağın önüne bir hışımla varan esas oğlan, derme çatma dallardan oluşan çardak kapısına tekmeyi vurduğu gibi içeri dalar. Arkasından baş yardımcıda girer. Henüz yeni uyumuş olan çocuklar hep bir ağızdan figan feryat bağırırlar. Halk deyimi ile bu “ çil yavrusu gibi bağırışlar “ arasında, Ali Emmi, şeytanların veya eşkıyaların baskın yaptığını sanarak salavatlar getirmekte, kadın “durun yeğenim” diye yalvarmaktadır. Bu kargaşa ortasında ve alaca karanlıkta kaçıracakları kızı, yerde yatan çocukların arasından belirleyen ikili, onu kollarından tutarak dışarı doğru sürümeye çalışmaktadırlar. Kaçırılacak kız kapıya kadar getirilmiştir. Saldırıya karşı direnen kız ve anası, çığlıklara devam eden çocuklar ve duasını hiç bitirmeyen misafir derken, kızı kaçırmaya çalışan kişinin önceden isteyen akrabası olduğunu anlaşılır. Böyle bir davranışı kabullenemeyen kız, bir yandan kendisini sürüyenlere karşı tekmeler savururken, diğer yandan, esas oğlana hitaben “ ay ….dığımın oğlu, kaldım kaldım da senin gibi … e mi kaldım “ diyerek, yapılabilecek en ağır hakaret ve küfürlerini savurmaktadır. Bu beklenmedik direniş ve hakaretler karşısında şaşıran oğlan çaresizdir. Kızın kollarını bir an bırakır ve “ ben, ağzı bu kadar bozuk bir kızı avrat etmem, ne günün varsa gör “ diye bağırarak kapıya yönelir. Durumu kavrayamayan yardımcısı, kızın kolunu bırakmamasını söylerken, ne yapmak istediğini de sorar. Oğlan “ kızın ağzı ne kadar bozuk görmedin mi? Şimdiden bana bu hakaretleri yapan kız, sonradan neler yapmaz ? “ diye söylenirken, onunda bırakmasını ve dışarı çıkmalarını ister. Çardak içindeki feryatlar bir anda kesilir ve ikilimiz süratle gözcünün yanına gelirler. Yanlarında kız olmadığını gören gözcü, neler olup bittiğini sorar. Lafın fazla uzatılmasını istemeyen oğlan “ kızı kaçırmaktan vazgeçtik, nedenini sonra anlatırım, hadi şimdi doğru Kazancıya dönüyoruz “ diyerek yola koyulur. Olayların sonrasını düşünmeyi akıl edebilen gözcü “ durun bakalım “ dedikten sonra, olayın bu kadar basit olmadığını, biraz sonra kızın babasının çardağa geleceğini, olup bitenleri öğrenince atından inmeden doğruca Kazancı Jandarma Karakoluna gideceğini, jandarmaların da evlerinden hepsini toplayıp hapse atacağını anlatır ve diğerlerine nasıl bir güç durumla karşı karşıya olduklarını hatırlatır. Bizim hızlı ikili, gözcüye “ haklısın vallahi, o zaman biz yayan olarak Ermenek yoluna düşelim, sabaha şehre varır, oradan İstanbul’un yolunu tutarız. Sonra, para göndeririz sende gelirsin “ derler. Gözcü köye, ikili, Ermenek yönüne doğru yola çıkarken, esas oğlan “ bizim eve uğra, benim çantaya eşyalarımı koyup sabah şehre gelecek dolmuşa veriversin, fazla bir şey anlatma, bizde senden hiç bahsetmeyiz “ demeyi de ihmal etmez. Ekibin hızlı ikilisi, çamların arasından, Alaköprü’ye ulaşmak için Çavuş Alanına doğru giderken, gözcüsü de araziden giderek Kazancı yolundadır. Sabaha karşı köye gelen gözcü, Ahmetlerin evini çalar. Kapıyı “ hayırdır “ dualarıyla açan Ahmet’in annesine notları iletir. Sessizce evlerine varan gözcü yavaşça evlerinin girişinde yatan kardeşlerinin yanına uzanarak uyumaya çalışır. Sabah olmuş ve güneş doğmak üzeredir. Hasanın babası “ Hasan, kalk bakayım “ diyerek içeri girer. Sanki uykudan uyanmış gibi gözlerini ovuşturan oğlunu “ dayınlar sebze toplayacaklarmış, seni bekliyorlar, hadi çabuk “ diye azarlayarak ona günlük işini bildirir. Hasan, evden uzaklaşmanın bahanesini aradığından, hemen kalkar ve kaşla göz arasında evi terk eder. Dayılarıyla birlikte Değirmen Alanı mevkiindeki tarlaya giden Hasan’ın aklı “Ermenek yollarına düşen arkadaşlarının başına neler geldiği ?” sorusu ile meşguldür. Gün boyu çalışılır ve ikindi zamanı köye dönüş yolculuğu başlar. Hasan, sürekli olarak, arkadaşlarına ne oldu, olay köyde duyuldu mu, kendi adı olaylarda geçti mi? gibi önemli soruların cevaplarını merak etmektedir. Gözcümüz Hasan ve dayısının ailesi, yüklü hayvanlarla birlikte onların evinin önüne gelmişlerdir. Hayvanlardaki çuvalları indirmeye çalıştıkları (yüklerin yıkılması ) sırada, Hasanın babası, uzaktan bir hışım gibi yaklaşırken “ ulan, dün gece neredeydin, söyle bakıyım“ diye bağırmaktadır. Bu durum karşısında, olayın ortaya çıktığı ve kendisinin de karıştığının bilindiğini anlayan gözcü, dayak yemekten korktuğu için arkasına bakmadan kaçar ve kimsenin tahmin edemeyeceği bir tanıdığın evine girerek orada saklanmaya karar veriri. Saklandığı evden olayların gelişmesini öğrenmeye ve takip etmeye çalışan gözcü, tahmin ettiği gibi, kızın babası çardağa döndüğünde olayı öğrenmiş ve hemen karakola gelerek şikayetçi olmuştur. Jandarmalar, esas oğlanın babasının evine gelerek oğlunun nerede olduğunu sormuşlardır. Babası “dün akşam bir arkadaşı ile geldi, yemek yeyip çıktılar, bir daha eve dönmedi” demiş, bu arada, çantayı yolcu arabasına vermiş ve Hasan’ın sabaha karşı evlerine geldiğini ve oğlunun çantasının Ermenek’e gönderilmesini istediğini de onun babasına de söylemişlerdir. Böylece, olayı ve oğlunun da bu olaya karıştığını Hasan’ın babası da öğrenmiş olur. Bizim kaçaklar Ermenek’te çantayı alırlar ve en erken hareket eden bir dolmuşa binerek Mut istikametine giderler. Bu durum duyulunca, Jandarma telefonla durumu Mut jandarmasına bildirir ve kimlikleri vererek kaçakların yakalanmasını ve geri gönderilmesini ister. Ermenek dolmuşu, Mut’un Kadıköy isimli köyü yakınlarındaki köprüyü geçmiş, Fakırca ve Balabanlı köylerinin bağları arasındaki dar ve kıvrımlı yolunda ilerlemektedir. Kalpleri küt-küt atan kaçaklar, az sonra Mut garajında olacaklarını, garajdan şehir içine doğru uzaklaşmaları gerektiğini, hatta, Mersin istikametine giden otobüslere binmelerinin iyi olacağını, İstanbul yolculuğuna Mersin’den başlamalarını konuşup durmaktadırlar. Mut-Karaman yoluna tam çıkılacağı sırada, silahlı bir Jandarma timi dolmuşu durdurur. Kimlik kontrolü başlamıştır. Dolmuşta, kaçışın buraya kadar olduğunu anlamış iki yolcu vardır. Diğer yolcuların, “ne oluyor, suçlu kim, kaçak mı var ?” gibi mırıldanmaları arasında aradıkları kişileri elleriyle koymuş gibi bulan jandarma timi, bizimkileri araçtan indirir, diğer yolculardan özür dileyerek hayırlı yolculuklar diler. Yoluna devam eden dolmuştaki yolcular “ demek kaçaklar aramızdaymış, adamlar ne kadar da sakin ve masum duruyorlardı “ şeklinde konuşarak şaşkınlıklarını belirtmektedirler. Kaçaklar Ermenek’e getirilmiş ve tutuklanarak hapse atılmıştır. Hasan, gizlendiği evden dışarı hiç çıkmamış, gelişmeleri izlemekte, kendisinin jandarma tarafından aranmadığını haberini de almış durumdadır. Fakat, ne olur, ne olmaz, olaya karıştığım her an ortaya çıkabilir ve hapse girebilirim diyerek gizlenmeye devam eder. Sonsuza kadar bu evde saklanması mümkün değildir. Bir akşam, saat 23.00 sıralarında dışarı çıkarak, Sülüklerin Kahvesi olarak bilinen kahvehaneye gelir ve arka pencereden içeriyi kolaçan eder. Kahve kapanmak üzere ve sadece dip köşede bir masada kumar oynayan bir gurup kalmış durumdadır. Kapıya yaklaşır. Bir ara kahveci dışarıya çıktığında “ kumar oynayan merhum Hacı Ömer (Hacomar)’in kapıya gelmesini” söylemesini ister. Oyunu bırakarak kapıya gelen Hacomar “ hayrola kardeş, ne istiyorsun? “ diye söylenir. Anamur yolculuğunu sorulunca, ertesi sabah Siğilli yolundan gideceğini söyler. Erken saatlerde Siğilli boğazında olacağını ve kendisini aracına almasını ister. Olumlu cevap üzerine, gerekli eşyalarını alarak Sıkkoyak-Kızıltaş- Dinek üzerinden gece boyunca yürüyerek sabaha karşı Siğilli tepelerinde olan Hasan, Kazancı arabasına binerek Anamur’a ulaşır ve gelişmeleri oradan takip etmeye başlar. Kız kaçırmaya teşebbüs eden ikili tutuklu olarak mahkemede yapılacak duruşmayı beklerler. Duruşma günü İstanbul’dan sürpriz bir kişi Ermenek adliyesindedir. Bu kişi yanında çalışan Mustafa’nın hapiste olduğunu duyan ustası tarafından görevlendirilen bir bayandır. Duruşmada çok yüksek bir para teminat olarak yatırılırsa tutukluların salıverileceği belirtilir. İstanbul’dan gelen kişi bu parayı yatırınca bizim ikili tutuksuz yargılanmak üzere salıverilir. Ertesi gün ver elini İstanbul diyerek ekip Ermenek’ten ayrılır. Daha sonraki duruşmalar sonunda az bir ceza alırlar ve yattıkları günlere sayılır. Bu olayların hiçbir aşamasında gözcü Hasan ile ilgili bir işlem yapılmamıştır. Tehlikenin tamamen geçtiğini anlayan Hasan da Anamur yaşantısına son vererek Kazancıya döner. Böylece, Masırlık Çardağından Kız Kaçırma operasyonu da hatıralardaki yerini almış olur…… (Başka bir hikayede buluşmak üzere……. ) Yazan : Av. Naci SÖZEN Ekim 2008 / ANKARA .

HABER ARA

-- Tüm Kategoriler -- Güncel Haberler Politika Haberleri Kazancı Belediyesi Dernek Haberleri Tarım / Hayvancılık Özel Haber Arşivi —  2014-Ermenek KömürOcağı Kazası —  2015-Genel Seçimleri —  2014-Kazancı Yerel Seçimleri Duyurular ve Kutlama Mesajları Kazancı Kasabası Hakkında —  Vafat Edenler —  Nişanlar / Düğünler —  Yemeklerimiz —  Maniler / Deyimler / Ağıtlar —  Kutlama / Festival / Etkinlikler —  Tarih/Kültür/Geleneklerimiz —  Kişiler/Olaylar/Hikayelerimiz —  Şiirlerimiz / Şairlerimiz ——  İbrahim Şahin Şiirleri ——  2009-Sami Tunca Yarışma Şiirleri Sitemiz Hakkında Gelişmiş Arama