Kazancı Güzellemesi

 

Şiir de söylesem; türkü de yaksam;

Her nefeste seni andım Kazancı.

Ah etmem elimi ateşe soksam;

Bir senin aşkına yandım Kazancı.

 

Çocuk yüreğimle koştum da geldim.

Kartaltepesi’ni aştım da geldim.

Göksu’yla beraber taştım da geldim.

Soğuk sularına kandım Kazancı.

 

Aybaham içinden çıkan su sensin.

Özünde tarihim kokan su sensin.

Toros çeşmesinden akan su sensin.

Sevdanın içinde yundum Kazancı

 

Görmeli köprüsü kutlu bir yârdı.

Seni sevmek bana, namustu ardı.

Söylesene acep hükmü mü vardı?

Bu canı yoluna sundum Kazancı

 

Arza saygısından kambur belleri.

Patiklere işler kızıl gülleri.

Ninemin yün çorap ören  elleri.

Marazlar içinde ondum Kazancı.

 

Canıma ne gerek, sende buluna.

Sevdan düşe görsün hakkın kuluna.

Bir sefer eyledim cennet yoluna.

Asar Dağlarına kondum Kazancı

 

Aşkın pusulamdır bana yön gerek.

Bana bir al bayrak bir de sen gerek.

Yolumda çörekli onca engerek;

İksirim sen oldun yendim Kazancı. 

 

Çıktığım tepeden, gördüğüm köyden.

Nurundan sarhoşum, sanma ki meyden.

Çepni Oymağından Kazgancı Bey’den.

Bir selam almışım şendim Kazancı.

 

Körkuyu’ya varıp yeşil özüne.

Bir seyir eylesek Toros düzü’ne;

Yer kalır mı sende derde, hüzüne.

Ben bende değildim, sendim Kazancı.

 

Çılbırda alınmaz en önde sıran.

Batırıkla yansın lezzette çıran.

Kim ola keşkeği fazla kaçıran?

Cevabın vereyim, bendim Kazancı

 

Hatrını sormam mı, ona gidenin.

Hamit Seydi adı kutlu bedenin.

Kapısın çalmışım Muslu Dede’nin.

Gönül bahçesine indim Kazancı.

 

Efnaniyim diyar diyar gezerim.

Benliğimi gelip sende sezerim.

Firkatinle tatlı candan bezerim.

Kapına vardım da dindim Kazancı.

 

İbrahim ŞAŞMA