merhum İbrahim TÜRKER'in sevgili eşi için yazdığı sevgi ve duygu dolu şiirlerinden biridir.


NAFİLE BEKLEYİŞ                                   
Onun elini tuttuğum zaman
Henüz açılmamış bir tomurcuk GÜL’dü.
Tarih bin dokuz yüz elli üç
Aylardan eylüldü.
Daha o gün içmiştik andımızı
Birlikte yürümeye
Yaşamın dikenli yollarında.

Yıllar böylece geçti
O uzun yıllar
İskoç ülkelerinden
Boğa ülkelerine,
Eski dünyadan yenidünyaya kadar.
Gezdik dolaştık yaban elleri.

Ve sonra döndük baba ülkesine
Oraydı bizim
Asil yuvamız.
Alıştık tatlı sıcağına.
Mesuttuk çocuklarımızla.
Sanki dünyalar bizimdi.
Yaşıyorduk doyarcasına.
Öyle bir gün geldi ki
Bıraktı elimi GÜL’üm
Sözünde duramadı
Durmasına izin verilmedi.
Düşündüm uzun uzun, acaba Allah benden
Çok mu seviyordu da,
Elimden aldı dedim
Uçtu gitti uzaklara göremedim
Konuşamadım.

Martılar geçer penceremin önünden
Giderler ötelere
Gelirler yine berilere
Belki rastlarım onların kanatlarında diye.
Ama nafile.
Biliyorum yine bekliyorum
NAFİLE…

İbrahim TÜRKER-2008

Allah rahmet eylesin mekani cennet olsun